Trzy dni w Ochrydzie, w tym dwa w łóżku, a ja i tak byłam zadowolona

Lista miejsc do zobaczenia w 2014 roku gotowa? Ja zawsze tworząc nowe plany, wracam do tego, co już przeżyłam. Ostatnio wróciły do mnie wspomnienia o uroczej Ochrydzie, którą odwiedziłam z dwiema pięknymi dziewojami w maju 2011 roku. 

Wyprawę ochrydzką poprzedziła sentymentalna podróż do Błagoewgradu. Dzięki Szalonej Środzie LOT-u pierwszy raz w życiu leciałam samolotem, i to za jedyne 330 zł w dwie strony. W Błago (pieszczotliwe określenie Błagoewgradu) udało nam się załatwić praktyki, spotkać starych znajomych, przeżyć małe przygody i utwierdzić się w przekonaniu, że ta Bułgaria to jednak ma to coś. 

Do Macedonii udałyśmy się autobusem, przepełnione ciekawością, bo o Ochrydzie słyszałyśmy wiele, a także pewną niepewnością, zastanawiając się, gdzie będziemy spały i jak poradzimy sobie językowo. Mnie towarzyszyło jeszcze jedno – nasilający się ból gardła, który – jak się okazało później – spełnił kluczową rolę w mojej ochrydzkiej przygodzie.

Problem noclegu został rozwiązany już po wyjściu z autobusu. Z dworca zgarnął nas dziadzio-naganiacz, który zaprowadził nas do swojego domu i wpakował do trzyosobowego pokoju, który kiedyś był kuchnią. Język też nie stanowił problemu. Z samym bułgarskim byłby problem, ale roczna nauka serbskiego była znacznym wsparciem. Poszłyśmy spać, aby z rana rozpocząć poznawanie miasta i w końcu zobaczyć to sławne Jezioro Ochrydzkie.

Rano okazało się jednak, że ból gardła był nie do zniesienia, a ból mięśni podpowiadał, że to coś poważniejszego. Angina postanowiła zaskoczyć mnie w Macedonii. Tak oto spędziłam pierwszy dzień w Ochrydzie w zimnym pokoju bez telewizora, komputera ani radia. Opanowałam za to do perfekcji zbijanie kuleczek na Nokii C3.

Drugiego dnia nie było lepiej. I pewnie spędziłabym cały wyjazd w pokoju, gdyby nie stanowczość Tamary, która powiedziała Musisz iść do lekarza! i uprzejmość Macedończyków, dzięki którym nie musiałam zapłacić fortuny. Pan dziadzio wziął książeczkę swojej żony i zaprowadził mnie do znajomej lekarki. Wróciłam do łóżka, tym razem z antybiotykami i ostatniego dnia wyjazdu byłam (prawie) jak nowa.

W praktyce więc tylko niecały dzień pochodziłam po Ochrydzie, a większość jej zabytków widziałam tylko na zdjęciach. Mimo to, miasto mnie zachwyciło i zapragnęłam tam powrócić. Czyż to nie jest najlepszy dowód na wyjątkowość tego miejsca? Trzy dni, w tym dwa w łóżku, a ja i tak byłam zadowolona :) Ochryda to prawdziwa perła. Nie znam osoby, która powiedziałaby Eeeee, przereklamowana!

Po wizycie w Ochrydzie wiem trzy rzeczy – Macedończycy to przemili ludzie, miasto jest przepiękne i bardzo urocze, i na pewno tam wrócę.

Cerkiew św. Zofii

Cerkiew św. Zofii

Cerkiew św. Pantalejmona

Twierdza Samuela

Twierdza Samuela

pomnik Klimenta Ochrydzkiego

Cerkiew św. Jana Teologa w Kaneo

*Ochryda (wolę formę Ochryd, ale Ochryda to oficjalna polska nazwa) to ponad 40-tys. miasteczko na granicy macedońsko-albańskiej położone nad Jeziorem Ochrydzkim. Miasto wraz z jeziorem znajdują się na liście światowego dziedzictwa UNESCO. Już w IV w. miasto, które powstało w miejscu dwóch starożytnych miast, zostało objęte chrześcijańskimi wpływami. Dzięki bogatej historii, w miasteczku znajduje się wiele zabytków – liczne cerkwie, kapliczki, twierdza, z której rozciąga się widok na miasto, teatr antyczny oraz Muzeum Piśmiennictwa Słowiańskiego. Dużą atrakcją jest też przepiękne jezioro, przy którym znajdują się liczne restauracje oraz kąpieliska.